Κάποια στιγμή θα πρέπει αντί για θεωρίες οικονομίας να ασχολούμαστε και με τις ρεαλιστικές προσεγγίσεις της ώστε να μην κάνουμε λόγο στο τέλος μόνο για φαντασιώσεις.
Πρέπει να σκεφτούμε αν πραγματικά θέλουμε οικονομικά συστήματα τα οποία να εξυπηρετούν και να ωφελούν πραγματικά τους ανθρώπους και τη ζωή τους ή απλά επιθυμούμε οι άνθρωποι να υπηρετούν τα οικονομικά συστήματα "τυφλά" και αδιαμαρτύρητα.
Φέρνω ένα απλό παράδειγμα.
Χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες χρωστάνε αρκετά χρήματα σε ασφαλιστικούς φορείς και εφορία.
Αν υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί επιζητούν κάποιο τρόπο να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πραγματικά το κράτος επιθυμεί να εισπράξει από αυτούς με δημιουργικούς όρους συνεννόησης ή απλά "πέφτει" και το ίδιο "θύμα" των οικονομικών μοντέλων που εφαρμόζονται σταθερά εδώ και τόσα χρόνια χωρίς την παραμικρή αναθεώρηση.
Προτείνονται δόσεις λοιπόν 12 ή 24 στον αριθμό για την πληρωμή των χρεών με την προϋπόθεση να πληρώνονται και τα τρέχοντα καθώς στην αντίθετη περίπτωση χάνονται οι ρυθμίσεις.
Και όλα αυτά θα συμβούν με "δεσμευμένους" τους λογαριασμούς των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών με δικαίωμα χρήσης μόλις 1250 ευρώ.
Μάλιστα.
Και τώρα πιστεύετε ότι μπορούμε να κάνουμε σοβαρή πολιτική και οικονομική συζήτηση με τέτοια δεδομένα;
Εγώ θεωρώ, πάντως πως δεν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο και ότι οι οικονομικές θεωρίες είσπραξης και ισορροπίας μιας κρατικής οικονομίας δεν μπορούν πια στη σημερινή εποχή να έχουν επιτυχία καθώς οδηγούν σε οικονομική ασφυξία τους φορολογούμενους μετατρέποντας τους σε ασυνεπείς και υπόλογους απέναντι στην οικονομία και στην κοινωνία της χώρας.
Γιατί να συμβαίνει αυτό ενώ τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι τελείως απλά και το κράτος να εισπράττει συνεχώς από το να μην εισπράττει καθόλου.
Η δέσμευση των λογαριασμών χωρίς να υπάρχει κάποιο ποινικό αδίκημα είναι κατά τη γνώμη μου εντελώς άσχετη και ανόητη ενέργεια.
Επίσης θα μπορούσαν να υπάρχουν ενεργές συνεχώς 12, 24, 48, 120 δόσεις με προϋποθέσεις λογικές και φυσικά να είναι ασύνδετες με άλλα μελλοντικά χρέη των φορολογουμένων.
Αν συνεχίσει η πολιτική να αποδέχεται οικονομικά μοντέλα ενός αιώνα πριν επιλέγοντας "πιστή προσήλωση χωρίς ανθρώπινο και κοινωνικό πρόσημο" τότε φοβάμαι ότι η πολιτική θα μείνει εντελώς "γυμνή" με ότι αυτό συνεπάγεται και η οικονομία θα πάψει να υφίσταται "λειτουργικά" καθώς δεν θα υπάρχουν "άνθρωποι - επαγγελματικές οντότητες" να την υποστηρίξουν στην οποιαδήποτε φάση της.
Πριν να είναι αργά, βλέπουμε όλοι ότι στο "πρώτο ημίχρονο" αυτή τη στιγμή είναι "1-0" υπέρ της "οικονομίας" έναντι των "ανθρώπων"…
Ας ετοιμαστούμε καλύτερα ώστε στο "δεύτερο ημίχρονο" το σκορ αυτό να "γυρίσει" υπέρ των ανθρώπων πριν φτάσουμε στη "λήξη", στο "τελικό σφύριγμα" όπου θα είναι πολύ αργά πλέον.
Τα κείμενα αποτελούν απόψεις και κρίσεις του κ. Στέργιου Ακρίβου.O Στέργιος Ακρίβοςείναι σύμβουλος στρατηγικής και εικόνας.