21 Απριλίου 2010

Για την προσφυγή στο ΔΝΤ ίσως να ήταν καλύτερα να αποφασίσουν οι Έλληνες. Κανείς άλλος!

Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να σκέφτομαι διάφορα σχετικά με το τι παιχνίδια μπορεί να κρύβονται πίσω από την κακή εικόνα και φήμη της ελληνικής οικονομίας στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ.

Παρόλα αυτά τις σκέψεις αυτές θα τις κρατήσω για μένα γιατί ούτε οικονομολόγος είμαι αλλά ούτε και πολιτικός ή διπλωμάτης που σίγουρα, θέλω ακόμα να πιστεύω, κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν αυτοί.

Με τη σημερινή δημοσίευση μου ξεκαθαρίζω ότι ασπάζομαι απόλυτα τη φιλοσοφία που περικλείει η φράση "έξω από τα χορό...κλπ" αλλά νομίζω ότι έχω δικαίωμα κάποια πράγματα που είναι δεδομένα να τα ανακαλέσω στη μνήμη μου.

Με αυτή τη λογική το πρώτο δεδομένο που θα επιθυμούσα να αναφέρω είναι ότι οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν ένα νέο πρωθυπουργό ο οποίος ηγείται ενός σοσιαλιστικού κόμματος με ότι αυτό συνεπάγεται στις πολιτικές που θα εφάρμοζε γυρίζοντας την ίδια στιγμή την πλάτη στην προϋπάρχουσα δεξιά κυβέρνηση και τις μέχρι τότε αλλά και μελλοντικές της πολιτικές πρακτικές.

Στο δεύτερο δεδομένο στο οποίο θα ήθελα να τονίσω είναι ότι λίγο πριν τις εκλογές ο απερχόμενος δεξιός πολιτικός έκανε λόγο για έλλειψη χρημάτων στα κρατικά ταμεία ανακοινώνοντας σκληρά και επώδυνα μέτρα σε αντίθεση με τον νέο πρωθυπουργό ο οποίος ξεκάθαρα έλεγε στον Έλληνα πολίτη ότι και χρήματα υπάρχουν και σκληρά μέτρα δεν θα παρθούν.

Στο τρίτο και πιο σημαντικό δεδομένο στο οποίο θα ήθελα να επιμείνω λίγο είναι ότι σήμερα αρκετούς μήνες μετά τις εκλογές παρατηρούμε μια σοσιαλιστική κυβέρνηση να ασκεί νεοφιλελεύθερη πολιτική δεξιού τύπου με το επιχείρημα ότι δεν γίνεται διαφορετικά.

Το παραπάνω επιχείρημα αρνούμαι να το δεχτώ γιατί κατά τη γνώμη μου αποτελεί ομολογία ότι η πολιτική ύπαρξη του σοσιαλισμού υφίσταται μόνο σε καταστάσεις οικονομικής ευημερίας όπου εξαιτίας της ανάπτυξης που υπάρχει οτιδήποτε μπορεί να εξελιχθεί.

Λυπάμαι που το λέω αλλά αυτό προσβάλλει όλο αυτό το ανθρώπινο, νέο και γηρασμένο, δυναμικό της χώρας μας που πίστεψε στο όραμα του ηγέτη του σοσιαλιστικού κινήματος, Ανδρέα Παπανδρέου και ακυρώνει αυτόματα όλους τους αγώνες και τους κόπους που έκαναν ώστε να στηριχθεί αυτή η πολιτική ιδεολογία.

Τι θέλω να πω;

Αυτά που κάνει σε έντονο βαθμό η σοσιαλιστική κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου τα είχε εξαγγείλει η δεξιά απερχόμενη κυβέρνηση του κ. Καραμανλή. Επομένως θα αναμέναμε όλοι μας από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση να παράγει πολιτική και να εντοπίσει και να εφαρμόσει σοσιαλιστικές λύσεις στα οικονομικά προβλήματα της χώρας γιατί αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να αλλάξουμε κυβέρνηση πέρα από τους γνωστούς λόγους εσωτερικής λαϊκής κατανάλωσης.

Δεν μου αρέσει να ακούγεται η φράση "δεν γίνεται διαφορετικά" και την ίδια στιγμή να λαμβάνεται εν θερμώ μια απόφαση χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο και το κυριότερο χωρίς δεύτερη σκέψη και προσπάθεια μέχρι τέλους.

Αν κάποιος δεν γνωρίζει τι να κάνει, μπορεί πολύ εύκολα να παραιτηθεί η να ζητήσει βοήθεια από κάποιον που ίσως ξέρει πως να κινηθεί και φυσικά είναι Έλληνας και επιθυμεί να υπερασπιστεί τα ελληνικά συμφέροντα γιατί οι ξένες εταιρείες οικονομικών συμβουλών δεν παύουν να είναι επιχειρήσεις που στόχο έχουν πάντοτε την επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους.

Και αν θέλετε το θέμα πλέον δεν είναι μια εύκολη ή δύσκολη διαχείριση του εθνικού ελλείμματος αλλά μια εθνική υπόθεση που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και φυσικά θα έχει και άλλες προεκτάσεις πέρα από αυτή της οικονομικής προσέγγισης.

Στο εθνικό οπλοστάσιο λοιπόν υπάρχουν δύο πρώην πρωθυπουργοί και αρκετοί πρώην υπουργοί οικονομίας που θεωρώ ότι θα ήταν ωφέλιμο να ζητηθεί άμεσα η άποψη, η εμπειρία και η συμμετοχή τους στην προσπάθεια ανεύρεσης λύσης του προβλήματος προτού οδηγηθούμε χωρίς δισταγμό στο ΔΝΤ.

Ας σκεφτούμε καλά τι σημαίνει η προσφυγή στο ΔΝΤ, ας σκεφτούμε καλά αν επιθυμούμε να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, ας σκεφτούμε καλά αν έχουμε εμείς το επιστημονικό προσωπικό για να ξεπεράσουμε την κρίση και αν δεν μπορούμε όντως τότε να δοθεί το δικαίωμα στον ελληνικό λαό να αποφασίσει το ίδιο αν επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη ή δεν την επιθυμεί και είναι πρόθυμο να κάνει τεράστιες θυσίες προκειμένου να μην τεθεί υπό την εποπτεία του ΔΝΤ.

Είναι μια εξαιρετικά μεγάλη ευκαιρία για τα δύο μεγάλα κόμματα που τα τελευταία χρόνια δείχνουν να μην διαφέρουν σε κανένα σημείο να διαφοροποιηθούν με κεντρικό θέμα την απόρριψη ή όχι του ΔΝΤ μέσα από εκλογές που θα επιφέρουν δημοκρατικά πλέον την όποια απόφαση.

Και λέω δημοκρατικά γιατί κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα στις εξαγγελίες τους προεκλογικά δεν περιλάμβαναν το θέμα του ΔΝΤ και είναι φυσικό για μένα να σκεφτώ ότι προτιμώ να με ρωτήσουν πριν αποφασίσουν να παραχωρήσουν την διαχείριση της "οικονομικής ανάπτυξης" του ελληνικού κράτους σε ανθρώπους που δεν είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι.